BIOMETRIA W EWIDENCJI CZASU PRACY
Jakie cechy wykorzystujemy w ECP?
Pomimo dużej gamy cech biometrycznych, które mogą być wykorzystane, w ewidencji czasu pracy dominują dwie: odcisk linii papilarnych palca oraz twarz. Na rynku dostępna jest bardzo szeroka gama urządzeń do ewidencji czasu pracy, wykorzystujących w/w cechy biometryczne do automatycznej identyfikacji, jak chociażby produkty firm: ZKTeco, Anviz, Suprema, Virdi, Sagem itd. Coraz częściej, producenci oferują także urządzenia dualne, pozwalające na wybór bardziej odpowiedniej w danym zastosowaniu cechy biometrycznej lub stosowanie ich obu równocześnie (różne cechy dla różnych osób). Warto również wspomnieć o urządzeniach dualnych, łączących identyfikację biometryczną (głównie odcisku palca) z RFID (więcej o tym specjalnym połączeniu technologii w dalszej części).
Wydaje się że biometria to świetny typ identyfikatora, niezawodny i zawsze przy sobie. No właśnie, czy niezawodny? Zapewne można by na ten temat napisać sporą rozprawę, snując różne rozważania teoretyczne ale nie o to nam chodzi. Zastanówmy się , co powinniśmy wiedzieć o tych cechach biometrycznych decydując się na ich wykorzystanie? Najważniejsze, z użytkowego punktu widzenia uwagi zestawiliśmy w tabeli poniżej.
Zagadnienie | Odcisk linii papilarnych palca | Templet twarzy |
Zmienność w czasie | TAK | TAK |
Odporność na oszustwa | NIE | NIE |
Liczba wzorców dla osoby | Max 10 | 1 |
Wrażliwość na warunki otoczenia | Światło padające na skaner (stosunkowo łatwo można zapobiec problemom) | Różnica warunków oświetlenia w porównaniu z warunkami pobrania wzorca |
Łatwość w identyfikacji | Łatwe | Nieco trudniejsze w porównaniu z odciskiem palca |
Atrakcyjna cena | TAK | TAK |
- Może zachodzić potrzeba wielokrotnego pobierania wzorca. Zdecydowanie większe pole manewru mamy tu w przypadku odcisków palców.
- Pomimo że żadna z w/w cech biometrycznych nie jest w 100% bezpieczna, to nie należy z tego powodu ich przekreślać – karty także można „podrobić”.
- Stosowanie wzorca twarzy może być utrudnione w pomieszczeniach / obszarach wystawionych na działanie warunkach atmosferycznych – szczególnie gdzie zmienne jest naświetlenie.
- Łatwiej jest trafić palcem na skaner, niż właściwie ustawić twarz do kamery, więc z tego względu, lepsze w sensie łatwiejsze, jest korzystanie z odcisków palców.
Modele stosowania biometrii
W praktyce można wyróżnić trzy poniższe modele wdrożeniowe biometrii w ewidencji czasu pracy.
Model 1
W tym modelu ten sam terminal służy do pobierania wzorców i rejestracji zdarzeń. Konfiguracja taka może być w praktyce stosowana w małych systemach (jeden .. dwa rejestratory) ze względu na kłopotliwość pobierania wzorców. W modelu tym stosowana jest identyfikacja 1:N tzn. wzorzec odczytany jest porównywany z maksymalnie N wzorcami znajdującymi się w pamięci terminala.
Model 2
W tym modelu mamy wydzielone stanowisko z czytnikiem do pobierania wzorców oraz oddzielne terminale do rejestracji zdarzeń (najczęstsze rozwiązanie). Podobnie jak w modelu 1, tak i tu stosowana jest identyfikacja 1:N.
Model 3
W tym mamy modelu wydzielone stanowisko z czytnikiem do pobierania wzorców i ich zapisu na nośniku elektronicznym (najczęściej karta) oraz oddzielne terminale do rejestracji zdarzeń. Bardzo wygodne i praktyczne rozwiązanie w przypadku dużej liczby pracowników w systemie. Mamy tu do czynienia z identyfikacją 1:1 (wzorzec ze skanera porównywany z wzorcem z nośnika), która jest szybsza w porównaniu z identyfikacją 1:N z jaką mamy do czynienia w modelach 1-szym i 2-gim. W modelu tym nie ma potrzeby przesyłania pobranych wzorców do urządzeń kontrolnych – po pobraniu i zapisie wzorca na nośnik może on być stosowany do rejestracji osoby w urządzeniach bez żadnej zwłoki.
Tyle w skrócie o biometrii w ewidencji czasu pracy. Z czasem zamierzamy temat rozwijać, prezentując szczegółowo wybrane zagadnienia, tego bardzo obszernego tematu oraz konkretne produkty znanych producentów.
