RBAS

BIOMETRIA W AUTOMATYCZNEJ IDENTYFIKACJI

Wstęp

Słowo biometria / biometrics ma pochodzenie greckie, jest złożeniem słów bio (życie) oraz metrics (mierzyć). Choć wzmianki na temat wykorzystania biometrii sięgają bardzo odległej historii ludzkości, to można przyjąć, że druga połowa wieku XIX-go była przełomowa dla dalszego rozwoju tej dziedziny. Pojawiły się pierwsze teoretyczne i praktyczne systemy wykorzystania cech biometrycznych jak chociażby w identyfikacji robotników (Sir William Herschel, Indie), więźniów (Alphonse Bertillion, Francja), kryminalistów (Sir Edward Henry, Bengal) itp. 

Naturalnie, zastosowanie biometrii w XIX wieku, miało niewiele wspólnego z dzisiejszym jej wykorzystaniem z powodu braku zaawansowanego przetwarzania komputerowego. Dzisiaj mówimy o wykorzystaniu biometrii w automatycznej identyfikacji, wtedy zaś tylko w identyfikacji (w domyśle człowieka przez człowieka). Automatyczna identyfikacja okazała się znacznie szybsza oraz dokładniejsza, dzięki czemu biometria znajduje coraz szersze zastosowanie w praktyce.

Rodzaje biometrii oraz cechy biometryczne

Wyróżniamy dwa główne rodzaje cech biometrycznych mianowicie:

Biometria w automatycznej identyfikacji
Biometria w automatycznej identyfikacji

Cechy biometryczne grupy pierwszej (szczególnie odcisk linii papilarnych z ang. finger print, templet twarzy oraz układ linii krwionośnych dłoni z ang. palm vein) są szeroko stosowane w systemach automatycznej identyfikacji np. bezpieczeństwa (fizyczna i logiczna kontrola dostępu, telewizja dozorowa), transporcie, bankowości, edukacji a także w różnorodnych programach społecznych. Druga grupa cech, to lista, dla której mówimy dziś bardziej o eksperymentach naukowych niż praktycznym zastosowaniu na szeroką skalę. Może jedynie rozpoznanie głosowe miało swoje tzw. pięć minut w systemach kontroli dostępu, ale nie jest obecnie popularne.

Krótkiego wyjaśnienia wymaga idea wykorzystania cech biometrycznych w automatycznej identyfikacji. Jak łatwo zauważyć występuje ogromne zróżnicowanie cech a tym samym właściwości naturalnych je opisujących. Dla każdej z cech, zbudowano pewne, teoretyczne algorytmy zamiany ich właściwości opisu naturalnego, na tzw. wzorzec. W branży wzorzec określany jest często mianem templet z j. angielskiego. Jest on niczym innym jak zestawem bajtów, stosunkowo łatwym do dalszego, zautomatyzowanego przetwarzania. 

Przykładowo, mówiąc o pobraniu wzorca odcisku placów nie mamy na myśli pobrania obrazu graficznego linii papilarnych, tylko zestawu bajtów, który dany obraz (układ) linii papilarnych opisuje! To jest ważne ponieważ z tego zestawu bajtów nie można w procesie odwróconym zbudować graficznego obrazu linii papilarnych. Pokreślenia wymaga tu jednak to, iż mówimy o zastosowaniach cywilnych w szczególności w ewidencji czasu pracy. Inaczej ma się sytuacja np.: w kartotekach policji czy też innych służb, tam mogą być przechowywane i przetwarzane także obrazy graficzne linii papilarnych.

Typy weryfikacji wzorca cechy biometrycznej

W każdym systemie, wykorzystującym wzorce biometryczne, staniemy w pewnym momencie przed zadaniem ich weryfikacji. Wyróżniamy dwa typy weryfikacji, mianowicie:

Weryfikacja 1 : 1
Wzorzec cechy osoby odczytany na urządzeniu kontrolnym (np.: terminal rejestracji czasu pracy), porównujemy ze wzorcem zapisanym na nośniku posiadanym przez osobę (np.: na odpowiedniej karcie RFID, którą nie może być zwykły transponder, tylko musi być karta z odpowiedniej wielkości, zabezpieczoną pamięcią).

Weryfikacja 1 : N – Wzorzec cechy osoby odczytany na urządzeniu kontrolnym, porównujemy z wzorcami zapisanymi w pamięci urządzenia.

Terminal iClock360 Rejestracji Czasu Pracy
Z reguły sama weryfikacja 1:1 jest szybsza, choć cały proces nie koniecznie, ponieważ trzeba odczytać nośnik i cechę biometryczną (dwie operacje). Czasami, przy bardzo dużej liczbie osób w systemie, ten typ wręcz musi być stosowany, ponieważ ze względu na sporą objętość wzorców (kilka – kilkanaście KB), nie zmieściłyby się one w pamięci urządzenia. W systemach ECP raczej rzadko taki przymus wystąpi, ale już w imprezach masowych jak najbardziej. Wydajność weryfikacji 1:N zależy w dużej mierze od tego, ile wzorców zapisanych jest w pamięci urządzenia kontrolnego. Im więcej wzorców w pamięci, tym weryfikacja wolniejsza. Przy dzisiejszym rozwoju techniki nawet przy listach rzędu kilku tysięcy wzorców w pamięci, weryfikacja trwa średnio 1..2 sekundy. Jest to akceptowalne z użytkowego punktu widzenia.

Polecane strony z informacją o biometrii

Jak wynika z powyższego artykułu, biometria w automatycznej identyfikacji to zagadnienie dość szerokie i złożone dlatego też zachęcamy do poszerzania wiedzy w tym zakresie. Aby to ułatwić, poniżej zamieszczamy kilka pomocnych linków.

Potrzebujesz więcej informacji?
Scroll to Top